Babaton Plain Blue

Łagodniejsza i bardziej przystępna kuzynka tabak marki Ntsu. Marki, która jest dla tej tabaki jedynym znanym mi punktem odniesienia, ponieważ są to tabaki diametralnie różniące się od tego, do czego przyzwyczajona jest większość miłośników tabaki. O południowoafrykańskich tabakach napisano już sporo, więc nie ma sensu tego powtarzać. Babaton Blue posiada wszystkie ich charakterystyczne cechy: bardzo grube zmielenie i dużą wilgotność, przekraczające nawet to z czym mamy do czynienia w schmaltzerach.

Aromat jest czysto tytoniowy, ziemisty i dość niewyraźny, ze względu na ogromną wilgotność. W przeciwieństwie do żółtego Ntsu tabaka nie zieje na kilometr amoniakiem, co nie znaczy, że mamy tu do czynienia wyłącznie z zapachem wilgotnego tytoniu. Po otwarciu pudełka Babaton pachnie mocno czymś, co w zapachu przypomina rozpuszczalnik, zapach ten z czasem staje się mniej intensywny, ale nie ulatnia się całkowicie. Jest to jednak woń wyraźnie różna od urynalnego zapachu NTSU.

Napisałem, że tabaka jest "łatwiejsza w odbiorze", ale ta łatwość odbioru jest relatywna. Dla przeciętnego zjadacza Gawithów Apricotów zapach tej tabaki będzie nie do przyjęcia. Ogólnie rzecz biorąc o aromacie nie ma się za bardzo co rozpisywać. To nie jest tabaka, którą zażywa się dla wrażeń zapachowych, ona ma dostarczać organizmowi niezbędną do życia nikotynę i wychodzi jej to całkiem nieźle, bo 15 gramowe pudełko zużyłem w niecałe 2 tygodnie, podczas gdy niektóre WOSy potrafię męczyć miesiącami. Niektórzy recenzenci dogrzebali się w tej tabace zapachu kokosów i różnych innych dziwnych rzeczy, osobiście nic takiego nie stwierdziłem. Zapach jest prosty i ordynarny (oprócz wspomnianego zapachu rozpuszczalnika).

Podsumowując: nie ma się tutaj co nastawiać na żadne fajerwerki zapachowe. To nie jest tabaka mająca zapewniać wyrafinowane doznania organoleptyczne, tylko bomba nikotynowa. Dla
palaczy powinna być w sam raz.