Magic Moments (white)

Jest to moja pierwsza recenzja wiec proszę o wyrozumiałość.Tabaka naprawdę godna uwagi ze względu ma swoja orginalnosc, smak jak również bardzo długo utrzymujący się aromat.Po pierwszym niuchnieciu ciężko o niej zapomnieć i chiało by się jeszcze i jeszcze i jeszcze.Jedynie konserwatyści tabaczani mogą być tym produktem zawiedzeni bo z prawdziwa meska tabaka ma ona niewiele wspólnego żeby nie powiedzieć ze oprócz nazwy NIC.Mysle ze cała reszta powinna się tym produktem zainteresować i poczuć te magiczne chwile.

Bernard’s Magic Moments White. Nie lubię pisać recenzji produktów bez tytoniowych, ponieważ jest mi ciężko zacząć wywód na temat cukru winogronowego, który jest aromatyzowany, ale postaram się jak najrzetelniej opisać ten produkt. Zacznijmy może od tabakierki, która jest prześliczna i od razu przykuwa wzrok tabacznika. Tabakierka sama w sobie jest biała typowo Bernardowska, na boczny suwaczek, który jest czarny. Na naklejce widzimy coś a la żeńską wersję pana Twardoskiego ubraną w ludowy strój niemiecki. Kobieta siedzi na Księżycu i częstuje go tabaką. Za pudełko dziesięciogramowe moja narzeczona zapłaciła 13 złotych. Pora na konsystencje. Dużo tu się nie da rozwodzić, ponieważ jest to cukier winogronowy, z tego co się orientuję. Wracając do tematu, proszek jest biały i przypomina moim zdaniem cukier puder, tylko troszeczkę bardziej zbity, nie wiem jak to nazwać… Zmielony? Czas teraz na walory smakowe, które są banalne ale za to bardzo sycące. Aromatem głównym jest przepyszna, soczysta świeżutka truskaweczka z nutką śmietanki i wanilii w tle. Moim zdaniem w produktach tabacznych biorąc pod uwagę też te beztytoniowe, jest najlepiej odwzorowany aromat truskawki z jakim do tej pory się spotkałem. Naprawdę chwile spędzone z tym produktem są magiczne, posiadam również mroczną siostrę tej tabaki, a mianowicie czarną tytoniówkę. Jeszcze jej nie otworzyłem ponieważ czekam na wyjątkową okazję, ale zapach zamkniętego pudełka do złudzenia jest podobny do wersji beztytoniowej. Jestem ciekaw jak będzie smakowała. Spływ w tej tabace jest słodziutki za sprawą cukru winogronowego. To ode mnie na tyle, Wasze zdrowie z Bernard’s Magic Moments White. Snuff!

Grając w LoLa zażyłam tabakę, żeby się przyjemniej grało. Parę godzin później musiałam skoczyć do sklepu. Wychodzę na klatkę schodową i... o jej! Jak tu ładnie pachnie! Ktoś coś gotuje? Perfumy? Shisha? Nie wiem. Kiedy wyszłam przed klatkę, zapach nasilił się. "Niee, to musi być gdzieś z zewnątrz"- pomyślałam. Zrobiłam zakupy, podczas których ten cudowny zapach wciąż mi towarzyszył. Mało brakowało, a zaczęłabym obwąchiwać innych klientów, chcąc sprawdzić czy może to któryś z nich tak cudownie wonieje. W klatce schodowej znów zaatakował mnie ten słodziutki aromat. Już całkowicie zbita z pantałyku weszłam z zakupami do kuchni i je rozpakowałam. Wtedy zauważyłam na stole male, dziesięciogramowe, białe, bernardowskie pudełeczko z Księżycem, na którym siedzi kobiecina w tradycyjnym niemieckim stroju*, częstując go tabaką. Wtedy wszystko stało się jasne. Tabaka beztytoniowa Magic Moments, to moim zdaniem genialna beztytoniówka. A dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że jest od Braci Bernard, więc musi być genialna, ponad to jej konsystencja, puszystej, białej, bajkowej chmurki sprawia, że zażycie każdej ilości jest nader przyjemne. Kiedy próbowałam Butterfly, miałam wrażenie, że wciągam bardzo niedokładnie zmielony cukier puder, Weiss od Poschla jest dobry, ale jak wywietrzeje, ponieważ cały urok tabaki zabija ten przeklęty Poschlowski mentol (co ciekawe, gdyby nie on, Poschlowka podstawka miałaby szansę zabłysnąć jako dobra, a nie popularna wśród gimnazjalistów. Wiem, że są ludzie dorośli, lubiący tę tabakę i szanuję to, ale prawdą jest, że najczęściej zażywają ją gimnazjaliści). W Magic Moments tego mentolu nie ma, co sprawia, że smak jest jeszcze bardziej intrygujący. Ten wyrób w pełni zasługuje na swoją nazwę, ponieważ dokładnie określa ona to, co się czuje, kiedy spędza się czas z nim. Smak jest harmonijny i tajemniczy. Góruje w nim truskawka, ale można wyczuć też inne owocowe i nieowocowe aromaty, takie jak figa, wanilia, śmietanka. Smakuje jak rąbek nieba, jak tęcza. Czyż nie marzyliście jako dzieci o skosztowaniu puszystej chmurki, tak jak Muminki? Otóż jestem całkowicie pewna, że tak właśnie smakują białe cumuluski zjadane w bajkach, przywodzi mi na myśl gęsty, biały dym z arabskiej melasy w shishy, smakuje jak wata cukrowa, o którą zawsze męczyłam rodzicielkę na festynach, przypomina dzieciństwo i obiecuje odkryć uroki dorosłego życia. Jestem przekonana, że Magic Moments white zachwyci każdy koneserski nos, ponieważ jest arcydziełem wśród tabak beztytoniowych. Brakuje mi słów, myśli, żeby ująć to, jaka ta tabaka jest doskonała, bo "doskonała" to zbyt przyziemne, urągające jej słowo. Przy Stoku Strawberry napisałam, że chcę go zjeść, tutaj jest jeszcze lepiej, bo mogę zamoczyć koniuszek języka w kupce tabaki i poczuć ten niesamowity smak w ustach i nosie jednocześnie! Spływ jest niewielki, a kiedy już się pojawi, jest baaardzo przyjemny, słodki, delikatny, puszysty. Aromat utrzymuje się chyba najdłużej ze wszystkich tabak, bo czułam go jeszcze po przebudzeniu, noc po zażyciu. Jeszcze nie próbowałam Magic Moments Black, ale przez zamknięte pudełko przebija się ten sam bajeczny zapach, a biorąc pod uwagę, że jest to schmalzler, na pewno będzie jeszcze cudowniejsza. Zapłaciłam za moje cudeńko 13 marnych polskich nowych złotych. Marnych, bo jest to śmieszna cena za kawałek nieba, zamknięty w tabakierce, choć z drugiej strony- niebiańska, bo przecież kupiłam ambrozję za jedyne 13 złotych! Gorąco polecam ten produkt każdemu, bo żaden szanujący się tabacznik nie powinien nie znać tego smaku.

* Usiadłam do recenzji o 4 nad ranem (wiem, że to dobra pora na sen, ale ciężko spać, kiedy mój mężczyzna chrapie tak głośno, że muszę trzymać kredens ;)) i do godziny 6:28 przetrzepywałam internet w trzech językach w poszukiwaniu informacji na temat stroju kobiety na Księżycu. Porównywałam tabakierkę z każdą kobietą w ludowym stroju, jaki znalazłam, dowiedziałam się też, że tradycyjnym strojem ludowym w Niemczech sa pełne, jędrne piersi (sądząc po przeważającej liczbie obrazków). Napisałam nawet e-maila do producenta, nie chcąc popełnić rażącego faux pas, ale ciężko spodziewać się odpowiedzi przed 5 rano. Skąd pośpiech w takim razie? Czułam wewnętrzną potrzebę podzielenia się moimi wrażeniami, zwłaszcza, że od pewnego czasu zbierałam się do napisania tej recenzji. Z moich poszukiwań wynika, iż jest to tradycyjny, ludowy niemiecki strój z 1920 roku, aczkolwiek mogę się mylić, bo internet nie zawsze mówi prawdę.