John Brumfit & Radford’s Ltd.
15 years, 11 months ago | 10 Replies
Jak pewnie wiecie, mam manie na punkcie tego producenta i chciałbym dowiedzieć się o nim jak najwięcej. Może ktoś dokopał się do czegoś ciekawego i chce się podzielić?
Z góry dzięki.
-
Posts
-
John Brumfit & Radford’s Ltd.
-
Dużo nie znalazłem, ale zawsze to jakiś początek do jakichś większych poszukiwań.
Wszystko zaczęło się od 16.07.1947, kiedy zaczęła działać trafika John Brumfit Ltd. posiadająca swoją siedzibę na St Swithin’s Lane w Londynie. Ponoć pan John posiadał także swój sklep na High Holborn 337/338, ale sprawdzając co teraz jest pod tym adresem wyłonił się sklep: Shervington’s. Co ciekawsze istniejący od 1864 r., więc coś się już nie zgadza.
Nie wiadomo mi nic ciekawego na razie o Thomasie Radfordzie, ale wynika z jednego ze źródeł, że do stworzenia firmy John Brumfit & Radford’s Ltd. doszło 18.06.1970, tylko że Radford’s zaczął istnieć w 1980…
Pewni możemy być adresu: 54 Hillbury Avenue, Harrow, Middlesex, HA3 8EW
Ponoć firma działa jako trafika i cukiernia, a produkty jakie robią to: tytoń fajkowy, cygara, tabaka, tytoń do żucia, fajki, pojemniki na fajki, wyciory do fajek, zapalniczki i zapałki. Chociaż pewnie większość z tego przeszła na licencję dla Poschla (dla ciekawości dodam, że licencja na Packard’s w 2010 wygaśnie), chociaż przyznam szczerze, że ponoć (znowu) można w sklepie B&R dostać jeszcze tabakę zwaną „The Pinch”. -
Tu jest wzmianka o Johnie Brumficie z Londynu, i mniej więcej pasowałoby do Twojego „1864”.
„The Knight Brothers’ partnership was founded in 1863 when a railway engineer working in Cuba sent cigars to his brother in England, who at first simply gave them away to a tobacconist, John Brumfit, in Sevenoaks. The tobacconist soon wanted more supplies and the present business was formed – almost by accident.”
Przypadek?
M. in.
„Thomas Radford (1610-1675) was known in London for his clay pipes,
but, in his lifetime he was celebrated and respected by his
suppliers and customers for the stringent standard he set for his
tobacco mixtures, true to his motto „Be satisfied with only the
best”.Recenzja(??) Special Luxury Snuff, zna ktoś niemiecki na tyle dobrze żeby to przetłumaczyć?
EDIT:
Sorry że tak nie po kolei i chaotycznie
http://viewfinder.english-heritage.org. … ?uid=17363
z tego wynika ze pan Brumfit faktycznie posiadał sklep na High Holborn w latach 1870-1900. -
Właśnie chciałem skorygować swoją wypowiedź odnośnie 1864. Natrafiłem na wycinek z książki z 1959 r., w której jest napisane, że firma John Brumfit Ltd. została założona 95 lat temu. Odejmujemy i wychodzi nam ładnie 1864 r., więc sklep, który podałem jak najbardziej był pana Johna. Rok 1947 odnosi się do zarejestrowania znaku graficznego, to samo tyczy się Radford’s.
Znana jest mi też teraz główna jego siedziba. Pierwszy jego sklep znajdował się na 13 St Swithins Lane, gdzie obecnie znajduje się „City Coffee House”.
A recenzja Special Luxury nie zawiera niczego szczególnego, tylko tyle, że tabaka była/jest mentolowa.
-
Myślę, że panowie nie dożyli czasów połączenia firm i nawet mogli siebie nawzajem nie znać. Nie wykluczone natomiast, że John Brumfit mógł mieć kontakt z następcą pana Toma, bo jednak trudno, żeby te dwie znane w Londynie firmy z branży tytoniowej nie miały ze sobą styczności.
Nie wiem na razie nic na temat dlaczego w ogóle doszło do połączenia, ale możliwości jest wiele np.
1. połączenie dwóch marek dla zwiększenia prestiżu
2. problemy Radford’sa i przejęcie go przez Brumfita
etc.Właśnie skończyłem rozmawiać z pewnym panem fajczarzem z jednego z poznańskich klubów i też niewiele wie na temat tej firmy, ale za to posiada on wydawany przez Radford’sa periodyk. Myślę, że z jakiś czas będę miał do niego wgląd, więc dokładnie go przejrzę, bo może coś ciekawego uda się z niego wydobyć.
-
Tak sobie teraz skojarzyłem, że Konigsprise i Santa Caterina mają na swoich opakowaniach ten sam znak graficzny co Packard’s. Dziwne jest też podobieństwo tego znaku do radfordowego.
Tak w ogóle to teraz zastanawiam się czy powiązanie John Brumfit & Radford’s Ltd. z Poschlem nie jest na zasadzie, że ta pierwsza zamawia wyprodukowanie tych tabak Niemcom, a co za tym idzie prawdziwym właścicielem marek, które znamy jako poschlowe są tak naprawdę…B&R. Pokręcone to wszystko.
-
Prawda, logo Packardsa i Konigsprise są identyczne, ale to „P” wygląda mi bardziej na Poschla, choćby dlatego że widnieje również na Doppelaromie, w której pochodzenie nie możemy wątpić. Potwierdzeniem całkowitej niemieckości Konigsprisa mogą być fakty, iż nazwa jest zupełnie niemiecka (nie tak jak inne produkty na licencji) i stara tabakiera Konigsprisa, na której było napisane bodajże „Traditions-Schmalzler” lub coś podobnego (Anglicy raczej schmalzlerów nie produkują).
Bardzo ciekawe myślenie, wydaje mi się, ze gdybyśmy dalej szli podobnymi tropami na pewno znaleźlibysmy kolejnego „anglika” wśród Poschli. Red Bull? McCartney? CM Golden? MacCraig Royal?Logo Radforda wygląda mi na jakąś hybrydę, obramowanie bardzo podobne do Packardsa/Konigsprisa, lecz w środku jest „R”.
CM Golden możesz od razu odrzucić, bo pochodzi od Gawitha Hoggartha. /Filek
-
Dlaczego schmalzler nie miałyby należeć do firmy angielskiej? Rozumiem, że jest to wyrób związany przede wszystkim z Bawarią, ale licencja jest licencją. Spójrz chociaż na Trzech Muszkieterów od CiTu. Angielskie tabaki, robione na licencji dla polskiej firmy. Nie ma tutaj nic dziwnego.
Co do „P” w znaku graficznym to owszem oznacza ono „Poschl”, więc tak się zastanawiam, czy Brumfit i Radford nie mieli na te tabaki tylko licencji niewyłącznej, czyli Niemcy mogli posługiwać się „hybrydą” swojego znaku na tych opakowaniach. Ale filozofujemy.
-
Wczoraj wpadła w moje łapy kolejna poschlowska tabaka sygnowana nazwą firmy omawianej w tym temacie (JBR Green), więc stwierdziłem, że miło byłoby znowu odwiedzić ten wątek. Wątek na tyle ciekawy, że jak już można zauważyć po wymianie zdań sprzed 8 lat, rozwikłano tylko gałąź odnoszącą się do Johna Brumfita. Podsumujmy sobie zatem temat tego Pana. John Brumfit Ltd.: Firma została założona w 1863 r. a zakończyła działalność w 1980 r. O tym drugim zaraz sobie jeszcze wspomnimy.
Thomas Radford
Przedstawione powyżej zdjęcie podaje informację znajdującą się na figurce reklamowej produktów Radforda z okolic lat ’80. Czy Thomas Radford naprawdę istniał wydaje mi się być wątpliwe, bo oprócz tej marketingowej papki informacji o tej postaci niestety zero. Bystre oko niemniej zauważy za to jeszcze jedno ciekawe info, a mianowicie „Tobacco-Tradicion since 1700”. Poparcie z tą informacją mamy chociażby w dwóch czasopismach. Pierwsze z 1961 r. mówi jasno, że firma Radford została założona w 1700 r., zaś druga z 1986 r. podaje do informacji, że „Radford’s sprzedaje tytoń na Fleet Street 146 od 250 lat” (co w sumie daje rok 1736, ale mniejsza o takie szczegóły). Z tym, że… te informacje zdają się być nieprawdziwe – poczynając od Thomasa, a kończąc na założeniu firmy w 1700 r. Naturalnie nie wiem co się działo w XVIII w., niemniej fakty XIX w. przeczą temu co podawała do wiadomości firma w wieku XX.Poszedłem tropem „Fleet Street 146” w Londynie. Okazało się, że w latach ok. 1831 – 1842 pod podanym adresem nie spotkamy wcale żadnego pana o nazwisku Radford, ale Samuela Johna Taylora, sprzedawcę tytoniu i manufakturzystę tabaki. Niemniej dalsza część historii zdaje się już układać w logiczną całość, bo w roku 1843 w tej lokalizacji swój sklep z tytoniem posiadał John Radford i od niego raczej upatrywałbym rozpoczęcie działalności firmy. W 1858 wspomniano nawet o jednym Radfordzie (bo już nie wiem czy to dalej John czy już kolejny w linii) jako „distinguished tobacconist”. Pewnym jest również, że firma zyskała sobie nową nazwę w okolicach 1900 r. i funkcjonowała pod nią do roku 1980 – D. & S. Radford.
John Brumfit & Radford Ltd.
Jak już się domyślacie, skoro Brumfit przestało istnieć w 1980 i Radford przestał istnieć w 1980, to znaczy, że od tego roku postała podana w temacie firma. A to co mnie nurtowało najbardziej, czyli czemu Poschl robi dla nich tabaki jest absolutnie banalna – są właścicielami tej firmy. Cała tajemnica. Z tym, że nie jestem pewien kiedy obie spółki zostały wykupione. D. & S. Radford prawdopodobnie wpadł w ręce Niemców w 1970 r., ale czy Brumfit również w tym okresie należało do Poschla czy dopiero od 1980 nie jestem pewien. W każdym razie spółki połączyli. Pytanie tylko dlaczego na tabakierce JBR Green znajduje się informacja „Est. in London in 1860”? Jest to w sumie bliskie rozpoczęcia działalności przez Brumfita, więc nie ma co się czepiać.Mam nadzieję, że tym sposobem wątek można uznać za zakończony.
-
Wczoraj wpadła w moje łapy kolejna poschlowska tabaka sygnowana nazwą firmy omawianej w tym temacie (JBR Green), więc stwierdziłem, że miło byłoby znowu odwiedzić ten wątek. Wątek na tyle ciekawy, że jak już można zauważyć po wymianie zdań sprzed 8 lat, rozwikłano tylko gałąź odnoszącą się do Johna Brumfita. Podsumujmy sobie zatem temat tego Pana. John Brumfit Ltd.: Firma została założona w 1863 r. a zakończyła działalność w 1980 r. O tym drugim zaraz sobie jeszcze wspomnimy.
Thomas Radford
Przedstawione powyżej zdjęcie podaje informację znajdującą się na figurce reklamowej produktów Radforda z okolic lat ’80. Czy Thomas Radford naprawdę istniał wydaje mi się być wątpliwe, bo oprócz tej marketingowej papki informacji o tej postaci niestety zero. Bystre oko niemniej zauważy za to jeszcze jedno ciekawe info, a mianowicie „Tobacco-Tradicion since 1700”. Poparcie z tą informacją mamy chociażby w dwóch czasopismach. Pierwsze z 1961 r. mówi jasno, że firma Radford została założona w 1700 r., zaś druga z 1986 r. podaje do informacji, że „Radford’s sprzedaje tytoń na Fleet Street 146 od 250 lat” (co w sumie daje rok 1736, ale mniejsza o takie szczegóły). Z tym, że… te informacje zdają się być nieprawdziwe – poczynając od Thomasa, a kończąc na założeniu firmy w 1700 r. Naturalnie nie wiem co się działo w XVIII w., niemniej fakty XIX w. przeczą temu co podawała do wiadomości firma w wieku XX.Poszedłem tropem „Fleet Street 146” w Londynie. Okazało się, że w latach ok. 1831 – 1842 pod podanym adresem nie spotkamy wcale żadnego pana o nazwisku Radford, ale Samuela Johna Taylora, sprzedawcę tytoniu i manufakturzystę tabaki. Niemniej dalsza część historii zdaje się już układać w logiczną całość, bo w roku 1843 w tej lokalizacji swój sklep z tytoniem posiadał John Radford i od niego raczej upatrywałbym rozpoczęcie działalności firmy. W 1858 wspomniano nawet o jednym Radfordzie (bo już nie wiem czy to dalej John czy już kolejny w linii) jako „distinguished tobacconist”. Pewnym jest również, że firma zyskała sobie nową nazwę w okolicach 1900 r. i funkcjonowała pod nią do roku 1980 – D. & S. Radford.
John Brumfit & Radford Ltd.
Jak już się domyślacie, skoro Brumfit przestało istnieć w 1980 i Radford przestał istnieć w 1980, to znaczy, że od tego roku postała podana w temacie firma. A to co mnie nurtowało najbardziej, czyli czemu Poschl robi dla nich tabaki jest absolutnie banalna – są właścicielami tej firmy. Cała tajemnica. Z tym, że nie jestem pewien kiedy obie spółki zostały wykupione. D. & S. Radford prawdopodobnie wpadł w ręce Niemców w 1970 r., ale czy Brumfit również w tym okresie należało do Poschla czy dopiero od 1980 nie jestem pewien. W każdym razie spółki połączyli. Pytanie tylko dlaczego na tabakierce JBR Green znajduje się informacja „Est. in London in 1860”? Jest to w sumie bliskie rozpoczęcia działalności przez Brumfita, więc nie ma co się czepiać.Mam nadzieję, że tym sposobem wątek można uznać za zakończony.
- You must be logged in to reply to this topic.