Naswar występuje w dwóch odmianach: 'proszek’ i 'ciastowata masa’. Rzeczywiście ta druga wersja jest produktem wyłącznie oralnym. W przypadku tej pierwszej, w kontekście naszej pasji musimy mówić wyłącznie o produktach stworzonych w Indiach. Z prostej przyczyny. W państwach muzułmańskich nie było zwyczaju zażywania tabaki.
Co innego Indie, które były częścią Imperium Brytyjskiego. I rzeczywiście proszkowe naswary są tam traktowane jako wyrób doustny i donosowy (choć ten procent jest raczej niewielki).
Przykładów takich dwa w jednym mamy kilka.
Afryka: Taxi, gdy mokry to do żucia, gdy suchy to do nosa.
Ameryka Północna: scotche i sweety jako dip albo tabaka do nosa.