Szczegóły recenzji

Dziś postanowiłem zrecenzować chyba najbardziej rozpoznawalnego w Polsce schmalzlera a mianowicie Brasil Doppelt-Fermentiert. Jako, że obecnie jest on na miejscu 4 w kleszczach dwóch braci z tej samej stajni, które miałem zaszczyt zażywać i recenzować nie mógł pozostać gorszy.

Schmalzlery budzą we mnie jak najbardziej miłe skojarzenia odkąd pierwszy raz zażyłem tabaki tego gatunku. Podobnie jest z firmą, która trudni się ich produkcją, a mowa tutaj o Bernard Tabak. Jak można było się spodziewać jakość stoi w tym wypadku na najwyższym poziomie.

Tabakiera, mimo że jest standardem w wypadku tabak braci Bernard, zaskakuje. O ile plastikowe pudełko jest takie jak zwykle - ergonomiczne, otwieralne z poręczną "przesuwajką" dzięki której możemy decydować o ilości dozowanej tabaki, o tyle naklejka która je zdobi zasługuje na oklaski. Znajduje się na niej, przedstawiony na żółtym tle, pięknie odwzorowany tabacznik z regionu południowych Niemiec, który jest kolebką schmalzlerów. Bawarczyk ten trzyma w ręku biało-niebieską, porcelanową tabakierę a dłoń ze szczyptą trzyma tuż przy swoich długich wąsach. Jest to znak rozpoznawczy firmy Bernard tabak. Chcę zauważyć, że w wersji przedstawionej na podwójnie fermentowanym możemy podziwiać wiele szczegółów takich jak na przykład kolczyk w uchu lub sygnet na serdecznym palcu ręki na której znajduje się tabaka. Uwielbiam ten obraz, ponieważ odnosi się do mojej wyobraźni.

Po przesunięciu zasuwki do nozdrzy dolatuje bardzo przyjemny zapach fermentowanego tytoniu z bardzo wyróżniającą się słodką, podsuszaną śliwką. Po wysypaniu porcji naszym oczom ukazuje się bardzo ciemny, grubo zmielony tytoń, który poprzetykany jest czarnymi jak węgiel drobinkami. Po roztarciu w palcach, czuć że jest on nieco szorstki i odrobinę tłusty.

Pozwól więc czytelniku, że zażyję odrobinę tego aromatycznego proszku. Ah... rozmażyłem się. Czuć wyraźnie słodką śliwkę pod przykryciem której czai się fermentowany tytoń rodem z cygara. Nie jest on jednak wyeksponowany, stanowi raczej tło dla słodkości jaką raczy nas BDF (jest to skrót środowiskowy tej zacnej tabaki). Zapachy te idealnie współgrają, tworząc synergię. Żaden z nich nie stoi w opozycji do drugiego, uzupełniają się świetnie. Śliwka jest bardzo słodziutka, najbardziej przywodzi mi na myśl śliwki w czekoladzie z bardzo, badzo małą domieszką czekolady. Bardziej stawiałbym tu na syrop śliwkowy, choć nie miałem okazji nigdy takiego spożywać. W tle wyczuwalny jest również delikatny, lekko wędzony, dymny aromat, który nadaje szlachetności. Kiedy zażywam tą tabakę czuję wręcz mrowienie w stawie skroniowo-żuchwowym. Jest to uczucie tak przyjemne, że chciałbym na okrągło zażywać tej wyśmienitej tabaki. Po kilku minutach odkrywa się przed nami szlachetny tytoń, który został użyty do jej produkcji, jednak nadal w akompaniamencie śliwkowego smaku. Nos niestety, a może i stety produkuje dość dużo wydzieliny i muszę pozbyć się jej nadmiaru, co jednak zachęca do ponownego zażycia :).

Jeśli chodzi o odczucia bardziej techniczne, nie jest to tak agresywna i szorstka tabaka jak Altbayerischer, nie spływa tak mocno do gardła a jeśli już to nie powoduje chronicznego kaszlu. Dawka nikotyny jest "w sam raz". Charakterystyczny, wędzony aromat nie jest tak wyraźny jak w Feinst. Moim zdaniem, jest to szlachetniejsza wersja Zweifachera, który jest "zaledwie" haldschmalzlerem. Aromat śliwkowy bez kamforowo-mentolowych dodatków i na mało mielonym, fermentowanym tytoniu bez dodatków jako nośniku, to gratka dla tradycjonalistów i tych, którzy nie szukają banalnych smaków w tabace.

Panuje przekonanie, że jest to tabaka dobra dla tych, którzy chcą zapoznać się ze światem schmalzlerów. Ciężko się z nią nie zgodzić, ponieważ BDF może nie smakować tylko dla tych, którzy nie lubią śliwek, całej reszcie serdecznie polecam tego pełnowartościowego schmalzlera!